GİDENLERDEN…
Aslında bu hafta başka bir yazı kaleme almıştım. Ancak yaşamımızdan bir yıldız daha kayınca rafa kalktı.
Cüneyt Arkın’ın vefatı, eminim bu memleketin her köşesinde aynı buruk hissi yarattı.
Anlaşılan o ki bu hüznün ardında, büyük bir aktörü kaybetmenin ötesinde bazı duygular gizli.
Her şeyden öte ortak bir mazinin yitiriliyor olmasından kaynaklı tuhaf bir keder kaplıyor insanı.
Esasen bir halkı toplum haline getiren şey, paylaştıkları değerler, ortaklaştıkları kederler, sevinçler değil mi zaten?
Cüneyt Arkın gibi yıldızlar, perdedeki yansımalarıyla bu ortaklık duygusunu pekiştirir, bir topluma ait olma hissini sağlamlaştırırlar.
Üstelik yerlerini yeniler doldurmuyorsa bu kayıp duygusu, daha da ağırlaşır.
Popüler dünyaya Yeşilçam’ın hükmettiği 60’larda ve tek kanallı 70’lerde yetişenler, Cüneyt Arkın kuşağıyla çok daha derin bir bağ kurdu.
Onlarla ağladı, onlarla güldü…
Konuşmayı, öpüşmeyi, daha iyi bir dünya için dövüşmeyi onlardan öğrendi.
Bu organik bağ, günümüzde iletişim araçlarının çeşitlenmesiyle dağılmaya yüz tuttu.
Bu nedendendir ki böylesi kayıplar, günümüzün nefret ikliminde daha çok ihtiyacını hissettiğimiz o ortak bağın ölümü anlamı taşıyor.
Tam da bu yüzden daha derin bir yara açıyor.
Ayhan Işık, Sadri Alışık, Yılmaz Güney, Kemal Sunal, Levent Kırca, Ferhan Şensoy, Tarık Akan, Fatma Girik gibi kayıplar, bize aynı zamanda yitirmekte olduğumuz değerlerin kederini de yaşatıyor.
Mesela onuruyla yaşamayı…
Şöhretini daha çok para için değil toplumsal yarar için kullanmayı,
Doğrunun, haklının, iyinin, ezilenin tarafında durmayı,
Mesela haksızlık karşısında pusmayıp haykırmayı…
***
Bugün vicdanının sesine veya toplumun beklentisine göre değil imaj danışmanlarının önerilerine, sponsor ve reklam ajanslarının hassasiyetine göre tavır belirleyen ve şöhretini riske atmaktan ölesiye korkan starların eline kaldığımız için belki de kahroluyoruz Cüneyt Arkın gibilerin yitip gitmesine.
Tam da bu sebeptendir ki Cüneyt Arkın’ı kaybetmek kadar Cüneyt Arkınlı Türkiye’yi yaşayamayan gençlerimize, çocuklarımıza üzülüyorum.