Ben zenginleri severim.
Zenginler beni pek sevmez.
*
Onun için arkadaşlarım, tanıdıklarım, eşim dostum hep yoksul.
Fakir fukara…
Garip gureba…
*
Bazen sosyal medyada görüyorum, bizim gazeteci dostlar, birilerinin bürosuna gidiyorlar, fotoğraf çektirip paylaşıyorlar:
“Değerli işadamı dostumla kahve keyfi.”
Bakıyorum herifin bürosu, mobilyaları gösterişli.
Herif ona keza.
Ayakkabısından gömleğine her şeyi canti!
*
Duvarda Sayın Cumhurbaşkanımızın kocaman bir portresi.
Onun yanında bir Osmanlı tuğrası…
*
İşadamı dostumuzun masasında 2 cep telefonu; biri özel görüşmeler için, biri şirket hattı.
Bilekte gümüş işlemeli tespih…
Öbür bilekte alengirli bir saat…
Kirli sakal…
*
Senelerdir gazetecilik ederim, böyle fotoğraf çektirip de Instagram’a atacağım değerli işadamı dostum olmadı, iyi mi?
Olanların da arkasındaki duvarda Osmanlı tuğrası yoktu.
Fotoğraf çektirmedik.
*
Yeni bir moda daha var bizim gazeteci dostlar arasında.
Radyo programları, televizyon programları, youtube programları yapıyorlar, konuklar hep değerli işadamları.
Uzman ve ünlü doktor…
Ünlü ve uzman avukat…
Bazen estetisyen, bazen diyetisyen…
Radyo, TV ya da youtube programından sonra Instagram’da hatıra fotoğrafı:
“Değerli işadamı dostumla yayın sonrası bir anı…”
*
1999 senesi olmalı; Radyo Metropol’de birkaç program yaptım. Dar kafalı mıyım neyim, alkıma gelmedi şöyle değerli işadamı, değerli avukat, diyetisyen, estetisyen filan almak yayına.
Nerede benim gibi işini bilmemiş deli var, onları aldım yayına.
Gerçi o zaman instagram filan yoktu ama olsun aklıma gelmedi hiç “Değerli işadamı dostumla yayın hatırası” fotoğrafı çektirmek.
*
Bazen sosyal medyada görüyorum, bizim gazeteci dostlar, birilerinin bürosuna gidiyorlar, fotoğraf çektirip paylaşıyorlar:
“Değerli işadamı dostumla kahve keyfi.”
Akşam oluyor, restorandan bir fotoğraf:
“Değerli işadamı dostumla gündemi değerlendirdik.”
*
Yedik diyor yani.
Yemeği.
*
Ne diyelim, afiyet olsun.
Yiyin tabi.
*
Gazetecinin hasının zengin arkadaşı olur, işadamı dostu olurmuş.
Benim gibi işini bilmemiş deliyse…
Arkadaşları hep yoksul.
Fakir fukara…
Garip gureba…
